Mehmet Ekici Dosyası

Türkiye’nin ciddi bir futbol kültürü sorunu var. Kulüplerin sistematiği bozuk, hafızası yok. Bu nedenle çok ucuz yöntemlerle insan kaynağını kaybediyorlar, ekonomik istikrarı yakalayamıyorlar ve herhangi bir projelerinde sürdürülebirliliği sağlayamıyorlar. Futbolcuların ticari bir meta görünmesi, alış-veriş malzemesi yapılan oyuncunun akıl-ruh sağlığının önemsenmemesi de milyonlarca euroluk bir zarara neden olmasından çok, bir insanın hayatını çöküşe götürebiliyor. Buna son örnek Mehmet Ekici.

Gazeteler Mehmet Ekici’nin dakika üzerinden maliyetini bile hesaplamaya başladılar. Oysa, oyuncunun Fenerbahçe’ye geldiği andan bugüne kadar yaşadıkları dikkatlerden kaçabiliyor. Hatta daha öncesi Trabzon’a saralım hikayeyi.

Trabzonspor ile Fenerbahçe’nin Ekici kavgası, en çok futbolcuyu vurdu. Oynamak istediği kulübü açıkladıktan sonra, deyim yerindeyse sürgün edilen futbolcu, sezon ortasından, sarı-lacivertlilere gelinceye kadar, sağlıklı ve nitelikli antrenman yapamadı. Sadece düz koşan ya da terime dayalı konuşacak olursak simetrik antrenmanlarla günlerini geçiren Ekici, her normal insan gibi, vücudu hantallaşmış, güçsüzleşmiş, kuvvet devamlılığı ve kondisyonu yerlerde bir halde İstanbul’a geldi. Haliyle, diğer takım arkadaşlarını yakalayabilmesi, denk şartlara erişebilmesi için zamana ihtiyacı olduğu ortadaydı. Ancak bu kadar güçsüz bırakılmış bir vücudun, çeşitli yerlerden SOS vermesi kaçınılamaz olabiliyor. Üstelik, kulüpler arasında neden olduğu gerginlik sonrası oluşturulan beklenti, yoğun baskıya karşı kendini ispat etme çabasını koyduğumuzda zihinsel çöküntü, sakatlıklara davetiye çıkarabiliyor. Hep ne diyoruz: Stres tüm hastalıkları çağırır. Böyle olunca da, tecrübeli transfer takımından 135 gündür uzak kalabiliyor.

Gelelim Mehmet Ekici’nin ‘kronik’ sakatlıklarına. Yazılıp çizilenin aksine, oyuncunun bir bölgede süreklilik arzeden bir sakatlığı yok. Bugüne kadar sahalardan uzak kalma nedenlerine baktığımızda, kas yırtığı, uyluk yırtığı, ayak bileğinde sakatlık gibi problemler olduğunu görüyoruz. Mehmet Ekici örneğin 2015-16 sezon başında ayak parmağından yaralanırken, bu sezon Eylül ayında baldırından sakatlandı.Oysa, Fenerbahçe’de yaşadığı sakatlıklar öncelikle olarak, sarı-lacivertli formayı giymeyi beklerken oyundan kopmasına bağlı sorunların, açığa çıkmasından başka bir şey değil.  Genel kariyerinde bugüne kadar yetmişe yakın maçı sakatlığı nedeniyle kaçıran bir oyuncu olarak, sorunu vücudunda araması, gerekli tedbirleri alması şart, ama bu ayrı bir konu.Ancak daha önemli bir konu var; Mehmet Ekici, Türk futbolunun oyuncu alışverişi noktasında sıklıkla yaşadığı sorunların son kurbanı oldu. Ne vücudunu ne de zihnini sahanın içerisine hazırlayamadı. Ülkenin futbol ikliminin buna müsait olmaması bir yana, kulüplerin futbolcuyu bıraktığı yalnızlık da, Şubat ayı itibariyle karşımıza bir hayal kırıklığı transferi çıkarıyor. 

Kulüplerin futbol kültürü değişebilirse, Mehmet Ekici gibi yetenekli futbolcuları oyunun içinde tutmamız çok daha kolay olacaktır. Mehmet’e gelince, iki büyük camia arasında kalmanın psikolojik travması, oynamadıkça yıkıma dönüştü. Bu durumdan kurtulmak için öncelikle psikoloji destek almalı. Gerisini zaten Fenerbahçe’nin uzman sağlık ekibi halledecektir.